Vietnam!

Alweer 11 weken onderweg, wat een avontuur! Hier weer een update!

Hanoi (de stad tussen de rivieren)
Na een fantastische vlucht van wel 1 uur zijn we in Vietnam geland. Wat een fantastische bruisende stad is Hanoi, de hoofdstad van Vietnam! Veel scooters, getoeter en lieve mensen. Het weer is er aangenaam, een graad of 27 en 's nachts regent het flink, een verademing na 40 graden in Vientiane. Onze gitaar kon zonder problemen mee in het vliegtuig, we kunnen verder met ons grote-gitaar-pimp-project :)
Een nieuw land betekent weer nieuwe woorden leren en de gewoontes leren kennen, dus we begonnen maar met funky local lekkernijen proberen: gefrituurde deegballetjes en pannekoekjes waar je een mand sla en een lekker sausje bij kreeg. Bas proeft alles voor en als er geen vlees in zit eet ik het ook. Ik ben zo blij dat ik vegetarier ben, vis is ook al geschrapt...Mijn eetlust vergaat als ik hier alles zie spartelen. Het wordt er alleen niet makkelijker van in een land waar men amper Engels spreekt, maar ik weet nu hoe ik vegetarier in Vietnamees kan zeggen, dus ik krijg nu redelijk snel mijn eten :) Ze smullen hier van alles wat wij in Nederland weggooien: GeBBQde kippenkoppen & gekookte haneklauwen die je dan lekker leegzuigt... Ook staat kikker & slang op het menu. Zag ook colablikjes met de bovenkant eraf, waar dan 2 zwartgeblakerde pootjes uit staken van een vogeltje, echt bizar, het houdt me wel een beetje bezig ja...

Eerste dagen lekker rondgelopen, echt een doolhof. Na 3 dagen kan ons guesthouse nog elke kant op zijn. Bas heeft het boek der boeken gekocht: Shantaram. Sindsdien hebben we nauwelijks nog contact, het is een goed boek begrijp ik :) Op elke hoek van de straat is een boekenwinkeltje met gekopieerde boeken en het zijn allemaal dezelfde boeken: reisverhalen voor backpackers.
Voor het eerst sinds 2 maanden ook weer hardgelopen, heeeeerlijk! Maar we voelen het nu wel! Om een groot meer midden in de stad ) waar middenin een tempeltje is gebouwd voor...een schildpad! (In Vietnam aanbidden ze schildpadden en dat heeft alles te maken met een verhaal over de Turtle God) Een prachtig mini-paleisje die 's avonds mooi verlicht wordt.

In Hanoi zijn we na 7 weken herenigd met Hanneke en Bart en hebben we de hele avond verhalen uitgewisseld! Heerlijk om weer even goeie gesprekken te hebben. Met backpackers heb je toch een taalbariere (Ons Engels is prima, maar je echte gevoelens uitdrukken of filosofische gesprekken voeren gaat toch niet zomaar) en met locals die amper Engels kunnen kun je met handen en voeten net iets duidelijk maken. Alles blijft zo oppervlakkig...

Wat een fantastische ervaring is geweest is een fietsje huren! Tussen de scooters door proberen naar de andere kant van de straat te komen, gewoon niet teveel nadenken, maar direct oversteken :) Hanoi is een mooie stad, met veel kleine steegjes, knusse straatjes, grote bomen midden in het centrum (die we in Nederland meteen zouden verwijderen), veel (gele) Franse gebouwen en ENORME kruispunten waar iedereen tegelijk gaat. President Ho Chi Minh ligt al een paar jaartjes (1969) opgebaard in een glazen kist in het mausoleum en toerist als wij zijn wilden we dat wel eens zien, dus op de fiets daar naartoe. Helaas was hij alleen 's ochtends te bewonderen en waren wij natuurlijk veel te laat. Ho Chi Min wordt hier aanbeden door de Vietnamezen. Het vroegere Saigon is nu vernoemd naar Ho Chi Minh (hij die verlicht). Hij is het boegbeeld van alle Vietnamezen, omdat hij vocht voor een verenigd, communistisch Vietnam en werd uiteindelijk president. Geheel tegen zijn eigen wens ligt hij nu in het mausuleum, hij wilde zelf gecremeerd worden :)

Halong Bay
Met Hanneke en Bart hebben we een 3-daagse boottrip naar Halong Bay geboekt. Een schattig bootje nam ons mee naar een adembenemende omgeving, ook al was het heel erg bewolkt. Grote groene bergen rezen op uit het turquoise water. We hadden beiden een eigen minikamertje waar we in bed heerlijk heen en weer deinsden. Helaas hadden we een drill-instructor als gids, hij had duidelijk het verkeerde beroep gekozen. Het begon al goed tijdens de eerste 5 minuten aan boord. Tijdens de lunch aan boord kregen we orders door van onze drill-instructor dat de vegetariers bij elkaar MOESTEN zitten, geen gemaar! En aan boord werd je zo teruggefloten als je je cabine in ging, het leek wel of je het eerst moest vragen...Onze lieve Argentijnse vriend is na een halve dag tegen de man ontploft...Gelukkig hadden we de overgebleven dagen 2 fantastische mannen! Gekanoed, gelezen, spelletjes gespeeld (ja ik ook), gedronken met leuke Argentijnen en veel gegeten. Op een avond ging Bas aan boord vissen op inktvis, het is squid season! Na een half uur nog niks te hebben gevangen besloot ik voor de grap ook een hengeltje in t water te gooien. Na 5 minuten gillen: ik had een inktvis aan de haak, een hele grote! Hij spoot z'n zwarte inkt hoog in de lucht en ik maar gillen. De bemanning bedacht zich geen moment en binnen 5 minuten stond ie gebakken op tafel. Bekomen van de schrik gooide ik nog een x de hengel erin: binnen 2 minuten nog eentje eraan! De volgende ochtend werd ik tijdens t ontbijt 'the squid killer' genoemd :) Na 3 prachtige, maar koude dagen gingen we weer terug naar Hanoi, waar we met z'n vieren de slaaptrein pakten naar Sapa.

Sapa (Myrthe's papa is 60 geworden! Joehoe!)
Heerlijk geslapen in een cabine met z'n viertjes, de trein schommelde lekker heen en weer. In een hotel, dat helemaal was ingericht voor trektochten, konden we onze spullen achterlaten en even douchen. Het was behoorlijk koud in Sapa, midden tussen de wolken. We konden jassen lenen van het hotel en we leken nu rechtstreeks uit de ANWB winkel te komen: Klaar voor de trekking! Een prachtig mooi meisje uit de Black H'mong tribe was onze gids, geheel in klederdracht. We hadden haar als prive-gids gehuurd, geen zin om met een hele groep opgescheept te zitten. Ze sprak uitstekend Engels en vertelde onderweg vanalles over de mensen en de omgeving. Er kwamen steeds meer H'mong meisjes bij met kleine kindjes op de rug. De tocht was 12 km door een amazing landschap, rijstterrassen met buffels, gehuld in wolken. Zo mooi heb ik het nog nooit gezien. Het enige wat deze trekking behoorlijk vervelend maakte was het aantal mensen dat je de hele weg iets probeerde te verkopen. Bij elke stop, bij elk dorp, zelfs bij ons guesthouse waren ze zo opdringerig dat we soms behoorlijk hard moesten snauwen naar hen, erg akelig. We hebben alleen wat gekocht van de meisjes die de 12 km met ons hebben meegelopen, zij hebben deze trekking heel bijzonder gemaakt.
s'Avonds bij een homestay waar we maar met z'n vieren waren (bij de locale bevolking zelf, een echtpaar) een fantastische maaltijd gehad en veel te veel ricewine (smaakt en ruikt naar ruitenwisservloeistof) gedronken. Tegen 8 uur wandelde ik even een weggetje naar boven en zag een heel idyllisch barretje, de Luckydaisy Bamboo Bar. Buiten zat een prachtige Australische Dingo, genaamd Lucky en binnen zag het er heerlijk knus en warm uit (buiten was het ene graad of 13, brrrr). Met z'n vieren lekker aan de gluhwein en Bailey's gegaan om op te warmen! De eigenaar bleek een Nederlander te zijn. Hij vertelde over zijn eigen homestay en gaf een folder. Toen keek ik even raar op. Mijn vriendinnetje Tineke uit Nederland vertelde in een sms dat haar buurman, Eddie Verdriet een guesthouse/bar had ergens in Sapa. Bart en Hanneke zouden een dag eerder teruggaan, dus we waren van plan om Eddie op te zoeken om de groetjes te doen en misschien daar blijven slapen als het mogelijk was. Op de folder in mijn hand stond de naam Eddie Verdriet :) We zeiden: Hey, wij zijn op zoek naar jou! In de middle of nowhere ontmoet je nou net de Nederlander waar je naar op zoekt bent. Zulke ervaringen maken deze reis zo speciaal! Volgende dag bij Eddie en zijn prachtige hoogzwangere Vietnamese vrouw gegeten en geslapen in een prachtig traditioneel houten huis, waar we veel warme chocomelk uit Nederland hebben gedronken :)

Hue
Hue heeft een oude binnenstad, die je alleen lopend kan verkennen. Waarschijnlijk prachtig voor 50+, maar wij waren na een paar minuten alweer op zoek naar de uitgang...Volgende dag meteen een sleeperbus genomen naar Hoi An. In een sleeperbus lig je helemaal gestrekt, met een boven- en benedenverdieping. Als ze niet zo levensgevaarlijk reden, er geen gaten in de weg zaten en niet elke 5 seconden toeterden, zou je nog best aardig in zo'n bus kunnen slapen...

Hoi An
Hier hadden we graag wat langer willen blijven, maar Vietnam is groot en we wilden nog wel wat ander plaatsen bekijken voordat ons visum verliep. In Hoi An kun je heerlijk aan t strand zitten. Het eerste strand voor ons met palmbomen! (Levensgevaarlijk om onder te zitten, de plastic stoel waar een kokosnoot op viel is nie meer...) Overdag lezen op t strand, 's avonds een biertje drinken op kleine plastic stoeltjes met kaarslicht. Hier hebben we een heel leuk meisje ontmoet: Ha, 23 jaar, klein kindje en in scheiding. Na een half uur liet ze ons niet meer los, of we bij haar wilden blijven, want ze wou niet maar huis en wij waren zo lief :) Haar vrienden hebben uiteindelijk toch maar besloten om de iets te aangeschoten Ha mee te nemen naar huis en zo stonden wij net iets te laat voor een dicht guesthouse, Oeps...De buurman zag t er brulde de hele buurt bij elkaar om de eigenaar wakker te maken en uiteindelijk ging er een lampje branden en konden we toch nog naar bed, maar echt welkom voel je je dan niet...Dus volgende dag een hotel met 24/7 reception gezocht :)
Met Ha nog koffie gedronken en ze heeft ons haar geknipt! Bas had uit beleefdheid mijn geknipte versie een paar dagen laten staan, maar door Ha kan hij weer over straat :)

Dalat
Na een lange busrit van zo'n 17 uur (wij dachten 6...) kwamen we aan in een heuvelachtig gebied. De eerste indruk van Dalat was niet best: teveel scooters en teveel uitlaatgassen en teveel asfalt. Om toch nog een leuke dag te hebben zijn we de volgende dag meegegaan met 2 gidsen op de motor. 's Ochends vroeg stonden 2 goedlachse Vietnamezen op de stoep. Een wat oudere man die goed Engels sprak en zijn neefje die in ieder geval lief lachte :) Wat een fantastische dag was dit! Door het landschap rond Dalat, waar het vol staat met kassen. Ik heb nog nooit zoveel bij elkaar gezien. Ze namen ons mee naar een bloemenkwekerij, een silk factory, een waterval, pagoda, big smiling Buddha, cricket farm (Bas de held at er zo een op...) en....een koffieplantage!!! Ik weet niet of iedereen dit weet, maar Bas is 'wild' van koffie en wil hier alles van weten. De gidsen namen hier alle tijd voor en Bas was zo blij! De 'weasels' die de beste koffiebessen opeten en daarna koffiebonen uitpoepen waar wij weer koffie van zetten (echt waar, zoek op weasel of civetkat) mochten we ook even bewonderen. Onze vrije kipjes hebben een iets beter leven...Na de toer werden we nog uitgenodigd om een biertje met ze te drinken, waar ze heerlijk aan kippeklauwen zaten te zuigen, maar deze laatste avond hadden we al een afspraak staan, wat een topdag!

Mui ne
Over Mui Ne kunnen we kort zijn. Grote resorts met privestranden gevuld met dikke, smakeloze, rijke, onvriendelijke Russen. Het zeewater was heel warm en vol met plastic en dooie vissen. Toch hebben we het hier 3 dagen volgehouden met boekje lezen, strand hangen en onze heerlijk koele aircokamer! Het was er bloedjeheet, maar zo wel vol te houden. Bas heeft nog heel heldhaftig een kakkerlak voor mij gedood, die beesten wennen nooit!

Het wordt alweer zo'n lang verhaal, maar we doen ook zoveel leuke dingen :) Volgende x Ho Chi Minh en...Cambodja!!!

Warme kusjes!!!